Hoge Raad van de levende Mensenkinderen
Cestui Qui Vie

Cestui Qui Vie

Historie Cestui Qui Vie

Ontstaansgeschiedenis Cestui Que Vie
Om iets over het ontstaan van de Cestui Que Vie act (CQV) te kunnen zeggen, moeten we terug in de geschiedenis. De CQV kwam tot stand door drie trusts (‘fondsen’), elk gebaseerd op een pauselijk decreet. Deze decreten werden uitgevaardigd door drie Pausen en staan samen ook wel bekend als de ‘pauselijke tiara’, of de ‘Triple Crown of Ba’al’:


De First Crown (eerste kroon) is de ‘Unam Sanctam’ werd uitgevaardigd door Paus Bonifatius VIII
In dit decreet staat dat er slechts één heilige, apostolische en Katholieke kerk is. Buiten deze kerk is verlossing en vergeving van zonden niet mogelijk. De bul kan worden gezien als belangrijk document in de vorming van eenheid van de Katholieke kerk en als de bekrachtiging van het pauselijke ambt. Veel mensen zien dit document echter als gruwel, omdat de katholieke kerk de heerschappij claimt over de hele wereld en tevens de geestelijke macht boven de wereldlijke macht stelt. Er staat letterlijk in dat alle mensen zich dienen te onderwerpen aan de Romeinse paus om zo verlossing te bereiken. (“Bovendien verklaren we, we verkondigen, we definiëren dat het absoluut noodzakelijk is voor redding dat elk menselijk wezen onderworpen is aan de paus van Rome.”)

Ook stelt Paus Bonifatius VIII dat de geestelijke macht boven de wereldlijke macht is geplaatst. Hij verwijst hiervoor naar Jeremia 1:12: “Nu, op deze dag, geef ik ( je gezag over alle koninkrijken en volken, om ze uit te rukken en te verwoesten, om ze te vernietigen en af te breken, op te bouwen en te planten.”

Voor u belangrijk om te weten, is dat in deze First Crown in feite alles dat een mens van nature rechtmatig toekomt werd overgebracht in de trust. Het was het ontstaan van de registratie op NAAM in KAPITALEN, de legale fictie oftewel juridische entiteit ofwel de natuurlijk persoon.


De Second Crown (tweede kroon) is het ‘Aeterni Regis’, uitgevaardigd door Paus Sixtus IV in 1481
Dit decreet zorgde ervoor dat geboortecertificaten konden worden verhandeld als promesse, als staatsobligatie. Kon een bank na 7 jaar deze staatsobligatie niet verzilveren, dan werd het betreffende kind als ‘verloren op zee’ (verloren ‘goed’) verklaard. De geboorteakte fungeerde dan nog louter als onderpand.


De Third Crown (derde kroon) werd uitgevaardigd in 1537 door Paus Paulus III
Met dit decreet verloren wij de zeggenschap van onze ziel als ‘bestuurder’ van ons lichaam. Onze status werd ons ontnomen. Onze ziel raakte verloren in de ‘zee van zielen’ (zie ook Maritime Law), terwijl ons bestaansrecht enkel nog vertegenwoordigd was als obligatie van de staat. Onze geest is echter eeuwig en kan nooit verkocht en/of verhandeld worden.

In 1666 werd deze laatste kroon bekrachtigd door het Londense parlement. Londen had enorm te lijden gehad onder de pest, en nu hadden enorme branden de stad bijna volledig verwoest. Achter gesloten deuren vaardigde het Londense parlement een wet uit: de Cestui Que Vie Act 1666. Deze wet rechtvaardigde het in bezit nemen van alle eigendommen van zowel mannen als vrouwen. Dit bezit werd opgenomen in een trust, waar de staat de trustee van werd. De staat hield alle eigendom in bewaring, tot een ‘levend mens van vlees en bloed’ zich meldde om er aanspraak op te maken.


Meer lezen over Cestui Qui Vie hier en ook hier!


Verdere verdieping over achtergrond in onderscheid rechtsopbouw ‘Principes vs Wetten’

Bron: Pauselijke bullen op Wikipedia
Bron: Cestui Que Vie Act 1666


error: Please ask permission to administrator, thank you!